Woda z Alpujarras

Lanjarón, Andaluzja 

 

Woda jest skarbem Lanjarón. Źródłom zawdzięcza status uzdrowiska. Zatem nie pozostawiono bez dekoracji żadnej z dwudziestu trzech miejskich studni, nad każdą błękitną farbą wypisując poetycką opowieść o wodzie. 

Lanjarón. Patrząc na rozświetlone słońcem południowe stoki Sierra Nevada

Dla zmierzających z Granady ku wybrzeżom Morza Śródziemnego, dla przekraczających przełęcz o romantyczniej nazwie Westchnienie Maura, jest Lanjarón bramą regionu, podzielonego między andaluzyjskie prowicje Granada i Almería, zwanego Las Alpujarras. Jak większość wiosek w Las Alpujarras, wzniesionych na południowych stokach Sierra Nevada, ma Lanjarón pobielone fasady domów, strome i wąskie ulice, z których te najważniejsze - wyczekując turystów  - upiększa się i barwi kwiatami w donicach. I jak wiele tutejszych miejscowości stanowi bazę wypadową ku wyniosłym szczytom dla tych, którzy gotowi są wędrować ostro pod górę. 

Przy długiej, przecinającej wioskę ulicy toczy się życie w Lanjarón. Wzdłuż ulicy tej cisną się niemal wszystkie tutejsze kawiarnie, bary, restauracje i sklepy. Ulicą tą przechadzają się tam i nazad wiekowi mieszkańcy domu zdrojowego, rzadko osiągając jej odległy, przeciwległy kraniec. Chwilę lub dwie odpoczywają przy kawiarnianych stolikach, przysiadają na ławeczkach, gawędzą, grają w karty, w domino ... Turyści, którym daleko do emerytury, którym ministerstwo zdrowia nie oferuje jeszcze sanatoryjnych kuracji, rzadziej odwiedzają Lanjarón. I ci młodsi przybysze, to przede wszystkim cudzoziemcy. Wypożyczonymi samochodami po krętych drogach przyjeżdżają znad wybrzeża, by posiedzień chwilę lub dwie w autentycznej hiszpańskiej wiosce o stromych ulicach i białych domach.  

Zamek w Lanjarón widziany z górskiej drogi prowadzącej ku Nigüelas i Tello

POST SCRIPTUM

Lanjarón leży 44 km na południe od Granady. Od brzegów morskich w Motril lub Salobreña, dzieli Lanjarón niecałe 40 km. Do Malagi ma się stąd 125 km. Jeśli podróżujesz samochodem, trasę sprawdź na internetowej mapie samochodowej, np. guiarepsol.es lub viamichelin.es. Jeśli zamierzasz podróżować autobusem, połączeń poszukaj na stronie internetowej przewoźnika ALSA. 

W Lanjarón

W Lanjarón można powędrować ku ruinom zamku, wzniesionego przez Arabów na górującej nad rzekami Salado i Lanjarón skale; można wstąpić do Muzeum Wody lub Muzeum Miodu. Spacerując tutejszymi uliczkami nie sposób nie przejść biegnącą ze wschodu na zachód, główną ulicą, warto jednak z niej zboczyć wchodząc na uroczą calle Hondillo, czy zaglądnąć na placyk Santa Ana. Podobnie jak czynią to mieszkańcy wioski napełnić można butelki wodą z niektórych miejskich studni (tych opatrzonych notką: agua potable). 

Dla tych, którzy zamierzają - na rowerach lub pieszo - wyruszyć z Lanjarón ku szczytom Sierra Nevada, pomocny będzie oznakowany szlak GR-7. Jego odcinek z Lanjarón ku Nigüelas rozpoczyna się przy - znajdującym się między budynkiem sanatorium a Muzeum Miodu - wylocie leśnej drogi ku leśniczówce Tello (czerwono-białe znaki szlaku GR uzupełniają przez czas jakiś drogowskazy z napisem “Tello”). Tu ustawiono tablice z mapami i krótkimi opisami oznakowych szlaków, informujące dodatkowo wytrwałych rowerzystów, iż korzystając ze szlaku GR-7 wyjechać mogą na wysokogórskie trasy, zwane Transnevada. 

Wśród komercyjnych lokali, mieszczących się przy głównej - w długości swej czterokrotnie zmieniającej nazwę - ulicy, prym wiodą sklepiki z regionalnymi produktami: miodem, winem i - przede wszystkim - iberyjską szynką z Trevélez. Niektóre z nich łączy funkcje sklepu i baru (m.in. Bodega González).

Placyk Santa Ana ze studnią “ozdobioną” wierszem F. Garcii Lorki